 |
|
| |
De begraafplaats Rustoord—vroeger geschreven als ‘Rust-Oord’—aan de Postweg te Nijmegen werd op 26 juli 1897 geopend. De begraafplaats was gesticht door de Diaconie der Nederlandse Hervormde gemeente, die daartoe al gedurende tientallen jaren plannen had ontwikkeld en geld bijeen had gebracht. Al bij de oplevering in 1897 gold Rustoord door de ligging en het ontwerp als een van de fraaiste begraafplaatsen van Nederland. In 1918 zei de voorzitter van het College van Diakenen: “de Hervormde gemeente van Nijmegen mag trotsch zijn op haar mooi kerkhof, welks schoonheid door stadgenoot en vreemdeling ten zeerste wordt geroemd. Wanneer wij er over de keurig onderhouden paden wandelen of ons op een der vele banken nederzetten, welke op deez’ gewijde plek van stillen vrede tot rusten nooden, de namen op de zerken lezen van bloedverwanten, vrienden en bekenden, die ons voorgingen in het nieuwe leven, dan gevoelen we onwillekeurig, dat we hier in het overwegend andersdenkend Nijmegen op eigen terrein zijn; en zoo we er eenigszins vatbaar voor zijn, is het ons, alsof we Gods adem over de graven voelen strijken en in zachte, heerlijke melodie Zijne goedheid en liefde hooren bezingen. Ik meen, dat het den mensch goed is, nu en dan den kerkhof te bezoeken; het doet hem weer eens aan andere dingen denken dan aan de strijd om het bestaan met alles wat daarmede is verbonden.”
Het beheer was in handen van de Diaconie, totdat het per 1 januari 1978 aan een aparte stichting werd overgedragen. Toen werd het ook voor niet-hervormden mogelijk hier begraven te worden. Sinds 1989 valt Rustoord onder de Monuta Stichting. Er liggen nu zo’n 6000 graven, waarin meer dan 18.000 mensen rusten.
Op een plaquette links in de toegangspoort van de begraafplaats staat het volgende gedicht van ds. Barend ter Haar Bz. (die hier ook zelf begraven ligt):